نماينده ولي‌فقيه در جامعه مداحان كشور:
شفاعت از ائمه(ع) ريشه قرآني دارند
 
دوشنبه 12 اسفند 1387 / Mar 02 2009
 
 نماينده ولي‌فقيه در موسسه دعبل خزاعي و جامعه مداحان كشور گفت: توسل، توكل و شفاعت از ائمه (ع) ريشه قرآني دارد و اين سيره مسلمانان است

 

به گزارش خبرنگاران از كرمان، آيت‌الله محمود امجد يكشنبه شب در آيين بزرگداشت پيرغلامان و ذاكران اباعبد‌الله الحسين (ع) در كرمان اظهار داشت: همان طور كه در مسائل مادي متوسل مي‌شويم، در زمينه مسائل معنوي نيز بايد توسل و توكل داشته باشيم و ائمه(ع) همه ملكي هستند كه خداوند براي راهنمايي و كمك انسان‌ها براي گذر از امواج جهان فرستاده است.
وي افزود: به بركت بيانات نوراني علما و سخنوران، شبهات نزد جوانان معنا و مفهومي ندارد و خداي تعالي با متجلي كردن حضرت محمد(ص) و ائمه‌اطهار(ع) خواست انسان‌ها را در اين آيينه روشن ببيند.
نماينده ولي‌فقيه در جامعه مداحان كشور با اشاره به سخن امام صادق(ع) كه مي‌فرمايند« اگر يك قطره اشك امام حسين(ع) در جهنم بيفتد آتش جهنم را خاموش مي‌كند»، ‌اظهار داشت: در خصايصه الحسيني 300 امتياز براي امام حسين(ع) از احاديث و روايات استنباط شده است، اگر عزدار واقعي امام حسين(ع) باشيم، ديگر اين حرف‌ها جايگاهي ندارد كه اگر كربلا نبود، از اسلام، دين و مذهب نيز خبري نبود و اگر زينب(س) نبود اثري از كربلا باقي نمي‌ماند.
در ادامه مراسم معاونت فرهنگي و هنري شهرداري كرمان گفت: ذاكران اهل بيت(ع) فضايل و مظلوميت‌هاي خاندان پيامبر(ص) را زنده نگه مي‌دارند.
‌حجت‌الاسلام سيدمرتضي حسيني افزود: ذكر و ياد شهداي كربلا به ويژه سالار شهيدان(ع) را امامان معصوم(ع) تشويق مي‌كردند و خود همواره از ذاكران و احياگران حادثه كربلا و مظلوميت اهل بيت(ع) بوده و بر آنها مي‌گريستند.
وي اظهار داشت: ذكر مصيبت اولاد پيامبر(ص) سبب تعميم نهضت حسيني و ارتباط عاطفي و قلبي شيعه با معصومين(ع) مي‌شود و اين ذكر توفيقي است كه خداوند نصيب بندگان مخلص خود مي‌كند.
حسيني گفت: گراميداشت مقام و جايگاه ذاكران اهل بيت(ع) وظيفه و مسئوليتي بر دوش همه ما است و هميشه با صداي دلنشين اين عزيزان در عزاي ائمه‌اطهار(ع) نشسته‌ايم و شما عزيزان راهنماي ما بر خان پرنعمت اهل بيت(ع)هستيد و هميشه در حافظه و اذهان مردم مومن و متدين كرمان جا داريد.
وي در پايان خاطرنشان كرد: اين مراسم يادآوري‌اي براي جواناني ا‌ست كه قدم در اين راه نهاده و كرمان به عنوان گنجينه‌اي گرانبها در فرهنگ ديني، سزاوار فراموشي نيست.