ایرن‏آن

تصور كنوني اين است كه ماه در نتيجه ي يك برخورد عظيم بين زمين و يك شيء به اندازه ي مريخ، در زمانيكه زمين در حال شكل گيري بود، در حدود 5ر4 ميليارد سال قبل، شكل گرفت. شايد بايد در اينجا مكث كرده و در مورد اين دوران كه تقريباً در وراي قدرت درك ماست بينديشيم. ما در مورد واقعه اي صحبت مي كنيم كه 4500 ميليون سال قبل رخ داده است. ما مي توانيم اين عدد را بوسيله ي روش راديواكتيو تعيين سن ، كه بر روي سنگهاي سطح ماه انجام شده، اندازه بگيريم. مي توانيم اين عدد را بنويسيم و در مورد آن صحبت كنيم، اما تصور آن خيلي مشكل است. زيرا ربط دادن آن به سرگذشت انساني مان آسان نيست. شايد شانس اقامت شما روي زمين 100 سال باشد، بنابراين نمي توانيد مدت زماني برابر يك ميليون سال را تصور كنيد. 4500 ميليون سال، حدود 45 ميليون بار بزرگ تر از 100 سال است. اگر مثل شخصيتهاي سينمايي، مي توانستيد در يك كپسول زمان به گذشته سفر كنيد و در هر ثانيه به اندازه ي يك سال به عقب بر مي گشتيد، آنگاه براي رسيدن به دوران كرتاسه و سلام كردن به نوعي دايناسور به نام «تيرانوساروس ركس»، شش سال بايد درون كپسول زمان مي مانديد، و

براي بازگشت به زمان تولد زمين، بايد 150 سال درون كپسول منتظر مي مانديد. ما در مورد مدت زماني بسيار بسيار طولاني صحبت مي كنيم. گونه ي انساني ما، «هوموساپيانس»، تا به امروز، تقريباً 200000 سال در روي زمين بوده است، زماني كه از لحاظ دوران حياتي ما بسيار طولاني است. ولي در مقايسه با بازه هاي زماني زمين شناختي، ما موجوداتي محسوب مي شويم كه به تازگي روي زمين به وجود آمده ايم. اگر تاريخ زمين از ابتدا تا انتها به اندازه ي يك فيلم سه ساعته بود، گونه ي ما تنها در ثانيه ي آخر فيلم نقش بازي مي كرد! اگر در انتهاي تماشاي فيلم تنها يك پلك بزنيد، تمام تاريخ بشر را كه تنها يك ثانيه طول مي كشد از دست خواهيد داد!

آن برخورد خراشاني كه ماه را بوجود آورد، انرژي زيادي ايجاد كرد و بخش بزرگي از مواد سطح زمين و جسم برخورد كننده را، تبخير كرد. در اين فرآيند همچنين چرخش زمين سرعت بيشتري پيدا كرد و در نتيجه، طول روز فقط

چند ساعت شد. اين برخورد همچنين محور چرخشي زمين را كج كرد. به همين دليل اين محور با صفحه ي گردش زمين به دور خورشيد زاويه ي قائمه نمي سازد. البته ما بايد ممنون اين برخورد باشيد، زيرا با كج شدن محور زمين، فصلهاي زيبا و حيات بخش روي زمين بوجود آمدند. مواد سطح زمين كه بوسيله ي گرماي عظيم توليد شده توسط برخورد ذوب شده بود، به سوي فضا پاشيده شد و يك ديسك چرخان در اطراف زمين تشكيل داد، ماه را بوجود آورد. همانطور كه سيارات از ديسك چرخان مواد در اطراف خورشيد بوجود آمدند.