ایرن‏آن

 من ایستاده بودم٬دیدم که مادرم را

                                                   قاتل گهی به کوچه٬گه بین خانه میزد

گاهی به پشت و پهلو ٬گاهی به دست و بازو

                                                  گاهی به چشم و صورت٬گاهی به شانه میزد

باچشم خویش دیدم ٬مظلومی پدررا

                                                  از ناله ای که مادر ٬در آستانه میزد

مردم به خواب بودند٬مادر زهوش میرفت

                                                  بابا به صورتش آب ٬زاشک شبانه میزد

                                               *********

گفته بودی شب بده غسلم علی ٬گفتم به چشم

                                                  شب که خود تاریک بود٬از زیر پیراهن چرا؟

خواستی آن پهلوی بشکسته و بازوی خویش را

                                                  سازی از طفلان نهان٬بسیار خوب از من چرا ؟

                                                                       " ا.السادات ناصری نژاد"