ایرن‏آن

طبيعي است كه هر فردي در زندگي خود، دچار اضطراب شود. اين اضطراب، ممكن است ترس از امتحان رياضي فردا يا يك موقعيت خطرناك باشد. وليكن «اختلالات اضطرابي» زماني رخ مي دهند كه سطح اضطراب با موقعيت ايجاد شده، نامتناسب شود و فعاليت هاي عادي روزانه را مختل كند.
بيماري هاي اضطراب، شايع ترين گروه از اختلالات رواني در امريكا هستند. به طور تخميني 27 ميليون امريكايي (تقريبا 5 درصد از كل جمعيت امريكا) در طول زندگي خود، دست كم به يك اختلال اضطرابي مبتلا خواهند شد.
اغلب اوقات، ابتلا به عامل ترس، يكي از ويژگي هاي اختلالات اضطرابي است. به گفته ي دكتر استيو دجر، دانشيار علوم رفتاري و روان پزشكي دانشگاه واشنگتن در مركز پزشكي هاربرويو: «اين اختلالات يا به صورت ضعف بروز مي كنند و يا با واكنش هاي بسيار شديدي همراه هستند».
اگر چه اين اختلالات، درمان پذيرند، اكثر بيماران به مراقبت هاي مناسب دست نمي يابند. بيشتر اوقات، افراد مبتلا به اين اختلالات، سعي مي كنند تا از علائم فيزيكي آن مانند ضربان سريع قلب، تنگي نفس، يا حالت تهوع، رهايي يابند و ممكن است از علل رواني اين علائم، آگاه نباشند و يا نمي خواهند اين علل را بپذيرند.
دكتر دجر مي گويد: «مردم، نگران اند كه اگر ترس يا اضطراب شديد خود را به زبان آورند، به آنها برچسب «ديوانه» زده شود. اما شواهدي وجود دارد مبني بر اين كه اين علائم، نتيجه ي عدم وجود مكانيزم هاي مسئول سلامتي در بدن است و نگراني در مورد اين علائم، اثرات آنها را تشديد مي كند».
اختلالات اضطرابي انواع متفاوتي دارد كه متداول ترين آنها به شرح زير است:

اختلالات اضطرابي فراگير(GAD)


اين اختلال، نوعي نگراني اغراق آميز، بدون علت آشكار است كه مي تواند فرد را ضعيف سازد؛ اما به حدي نيست كه مانع فعاليت هاي فرد شود. اغلب به نظر مي رسد كه افراد مبتلا به GAD نمي توانند استراحت كنند و يا بخوانند و ممكن است دچار سرگيجه، تنگي نفس، حالت تهوع، استفراغ، رعشه، كشش ماهيچه و سردرد بشوند.

اختلال وحشت زدگي (PD)


اين اختلال، احساس ترس ناگهاني و غير منتظره اي را در افراد به وجود مي آورد. فرد مبتلا به PD، زماني احساس آرامش مي كند كه از موقعيت هايي كه براي او ايجاد ترس مي كند، دوري ورزد. علائم بروز PD، عبارت است از: ضربان تند، دردهاي سينه، تنگي نفس، سرگيجه، حالت تهوع، احساس كرختي، رعشه و ترس از دست دادن كنترل يا ترس مرگ. افسردگي يا اعتياد به مشروبات الكلي، اغلب به همراه PD هستند. شايد بهترين روش پي بردن به اختلال وحشت زدگي، مطالعه و درك اختلالات اضطرابي است.

آگورافوبيا (ترس مرضي از مكان هاي باز)


اين اختلال، ضعيف ترين نوع اختلال اضطرابي است و زماني بروز مي كند كه حمله هاي وحشت زدگي(PD) مانع فعاليت هاي عادي فرد شود. چنين افرادي، از موقعيت هايي كه ايجاد ترس مي كند (مكان هاي شلوغ، مغازه ها، پل ها و وسائط نقليه ي عمومي)، دوري مي گزينند و خود را بسيار محدود و در خانه، حبس مي كنند.

جمع هراسي (SP)


ترس شديد از تحقير در مكان هاي اجتماعي را جمع هراسي مي گويند كه ممكن است افراد مبتلا را از شركت در ميهماني ها، صحبت در جمع، غذا خوردن در رستوران ها يا حتي امضاي چكي در جمع، باز دارد. برخلاف افراد خجالتي، افراد مبتلا به SP، از اين كه با ديگران باشند، احساس راحتي مي كنند، با وجود اين، فعاليت هاي خاصي مانند قدم زدن در راهروي كليسا، اضطراب را در آنها تشديد مي كند. SP، روابط و كارها را مختل مي كند؛ چون افراد مبتلا از انجام دادن فعاليت هاي خاصي رويگردان هستند.

اختلالات وسواس پنداري (OCD)


كارهايي همچون شستن دست ها، وارسي مكرر بعضي از امور (وسواس عملي)، افكار ناخوشايند و مداومي مانند ترس از ارتكاب به اعمال خشونت آميز، ترس از انجام دادن اعمال جنسي نفرت انگيز براي شخص، يا ترس از افكار متناقض با اعتقادات مذهبي شخصي (وسواس فكري)، از ويژگي هاي اين بيماري است. بايد دانست كه فعاليت هاي اجباري، هر روز يك ساعت و حتي بيشتر از يك ساعت، وقت ما را تلف مي كنند و زندگي روزانه مان را مختل مي سازند.

اختلالات تنشي پس از آسيب (PTSD)


اين اختلال مي تواند نتيجه ي يك حادثه ي ترسناك باشد و باعث مي شود تا افراد مبتلا، از افكار و خاطرات خود، وحشت داشته باشند. برگزاري مراسم هاي يادبود سالانه، براي اين افراد، مشكل ساز است. اتفاقات روزمره مي تواند موجب تخيلات يا تصورات ناخوانده اي شود. ممكن است افراد مبتلا، خيلي زود خشمگين شوند و يا پرخاشگري كنند. افسردگي، بدرفتاري هاي ذاتي يا نگراني ها، ممكن است به همراه PTSD باشند.

چه مي توان كرد؟


اگر احساس مي كنيد كه ترس و اضطراب بر زندگي شما حاكم است و نشانه هاي آن، زندگي روزانه و روابط شما را تحت تأثير قرار مي دهد، مي توانيد راه هاي جلوگيري از آن را بيابيد. لازم نيست كه با ترس زندگي كنيد.
اختلالات اضطرابي معمولا به كمك تركيبي از داروها و رفتار درماني ها، معالجه مي شوند. معمولا اين درمان براي هر بيماري متفاوت است و به شدت علائم و سطح عملكرد آن، بستگي دارد. داروهاي متداول براي اختلالات اضطرابي، بازدارنده هاي انتخابي باز جذب سروتونين (مانند پروزاك)، ضد افسردگي هاي تري سيكليك، بنزوديازپينز يا بازدارنده هاي اكسيداز مونوآمين است.
اگر فكر مي كنيد، به يكي از اختلالات اضطرابي مبتلا هستيد، خودتان در مورد علائم فيزيكي و موقعيت هاي ايجاد كننده ي اين علائم، با پزشك صحبت كنيد. پزشك مي تواند درمان بهتري را در اختيار شما قرار دهد و يا شما را نزد متخصصي بفرستد كه آن متخصص، بتواند به شما راهنمايي هايي بدهد كه چگونه براي هميشه از بيماري تان رهايي يابيد.
منبع:
"Whar is Anxiety Disorder ", Susan M.Lark, Celestial The Menopause Self Help Book, Art, Berkeley.