«خسرو شكيبايي» در نگاه منتقدان و هنرمندان

«جمال شورجه» گفت: نقش «شهيد مدرس»، بهترين و زيباترين كارهاي مرحوم «خسرو شكيبايي» بود كه ايفا كرد و اميدوارم آن شهيد بزرگوار در سراي باقي دست وي را بگيرد.
يكسال از درگذشت زندهياد «خسرو شكيبايي» گذشت و به همين مناسبت، هنرمندان و منتقدان سينما از «خسرو»ي بازيگري سينماي ايران و آثارش گفتند.
«جمال شورجه»كارگردان سينما، گفت: من افتخار همكاري با مرحوم «خسرو شكيبايي»را نداشتم اما قدر مسلم او يكي از شاخصترين چهرههاي سينماي ايران بود كه جامعه هنري را تنها گذاشت و با بازي در نقش به يادماندني «شهيد مدرس» و با ارائه مونولوگهاي طولاني، تواناييهاي خود را نشان داد. او واقعاً نشان داد روي بازيگري و ارائه مونولوگهاي طولاني، خوب كار كرده است. او با بازي در فيلم «هامون»، در آن نقش فرو رفت به طوري كه در كارهاي بعدي، دائماً «هامون» را تكرار ميكرد اما نقش «مدرس»، بهترين و زيباترين كارهاي او بود كه ايفا كرد و اميدوارم اين شهيد بزرگوار در سراي باقي دست ايشان را بگيرد.
«فريدون صديقي» منتقد سينما، گفت: مرحوم «خسرو شكيبايي» داراي وجوه متفاوت و متمايزي در قابليتها و ظرفيتهاي بازيگري است كه بسياري درباره آن صحبت كردند و من ترجيح ميدهم روي يك عنصر تأكيد كنم كه آن، ظرفيت صداي مرحوم «خسرو شكيبايي» است. آن صدا بيانگر حنجرهاي پردرد بود كه اتفاقاًبر چهره و هيبت او مينشست و آن در يك توازن موجود بود. شانههاي افتاده مرحوم «خسرو شكيبايي» در لحظات شگفتي و شعف گوياي كسي بود كه روحي پردرد و زخمي دارد و به هر حال، معتقدم اين صدا ميتوانست مكمل جامعي در خدمت شخصيتي باشد كه در بيشتر فيلمهايش به تبلور داستان رسيده بود. روحش شاد و يادش گرامي باد.
«رضا درستكار» منتقد سينما، گفت: مرحوم «خسرو شكيبايي» شمايل بازيگران سوخته سينماي ايران مثل «پرويز فني زاده» است.
وي گفت: اگر دستهبندي كنيم، مرحوم «خسرو شكيبايي» در اين چند دهه، از نگاه هنري بيشترين منظر را به دهه 50 سينماي ايران دارد كه به جايگاهي كه ميخواست، نرسيد. او بازيگري بود كه ميتوانست به جايگاهي برجستهتر در سينماي ايران دست پيدا كند كما اين كه اين لياقت را داشت و اين شرايط اجتماعي، فرهنگي و خاص بود كه موجب شد او به حقش نرسد. او در بازيگري فوقالعاده و داراي سبك بود.روحش شاد و يادش گرامي باد.
«منوچهر اكبرلو» منتقد سينما، گفت: مرحوم «خسرو شكيبايي»، نمونهاي خوب از بازيگران تئاتر است كه از تجربه غني خود در بازيگري تئاتر، در عرصه سينما بهره برده است. سابقه طولاني كار جدي و اصولي تئاتر سبب شده بود كه وي به خوبي بتواند از فن بيان و ميميك، بهره ببرد و به همين سبب است كه لحن و بيان و حالت چهره او در بسياري از نقشهاي سينما، به ياد تماشاگران ميماند.