ایرن‏آن

غذاي سلامتي بخشHealthy food

در فرهنگ غذايي انگليسي زبانان دو واژه در باره سلامت غذا وجود دارد. يكي سيف فود Safe food و ديگري هلثي فود Healthy food .در فرهنگ ما منظور از واژه اول غذاي سالم از نظر موازين بهداشتي است يعني غذايي كه عاري از آلودگي هاي مختلف ميكروبي، قارچي ، شيميايي و ... باشد . واژه دوم به معني غذاي سالم از نظر خواص تغذيه اي است وشامل خواصي در ماده غذايي است كه ممكن است به هيچيك از آلودگي ها ي گفته شده مربوط نباشد اما بر سلامت ما اثر داشته باشند. براي مشخص بودن اين تفاوت براي مورد دوم از واژه غذاي سلامت بخش استفاده مي كنيم.

غذاي سلامتي بخش غذايي را شامل مي‌شود كه داراي خواص تغذيه‌اي بوده و علاوه بر فراهم كردن سلامت، در پيشگيري از بيماري‌هاي مختلف موثر واقع شود.

غلات كامل مثل نان جو و نان سبوس‌دار و غني شده كه فيبر زيادي دارند باعث كاهش كلسترول بد و كاهش خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي و عروقي مي‌گردد و استفاده از آنها در يك رژيم غذايي سالم باعث پري معده و احساس سيري مي‌شود. بنابراين از مصرف بيشتر غذا و انرژي ممانعت مي‌كند.

در يك رژيم غذايي سالم استفاده از سبزي يا سالاد و ميوه تازه و آب ميوه طبيعي به ميزان يك ليوان در هر وعده پيشنهاد مي‌شود چون استفاده از اين مواد باعث كاهش بيماري‌هاي قلبي و عروقي مي‌شود.

شير و لبنيات منبع بسياري از مواد غذايي مهم و مفيد هستند كه در بالا رفتن تراكم استخوان و استحكام آن موثر است. بهتر است از انواع كم‌چرب و يا بدون چربي استفاده شود.

استفاده از سويا و محصولات آن به دليل داشتن املاحي مثل آهن وكلسيم و فيتواستروژن بسيار مفيد است. داشتن وعده‌‌هاي غذايي كم‌حجم رمز ديگر افزايش طول عمر است. پرس‌هاي غذايي كوچك امكان پرخوري را كاهش مي‌دهد. بايد به خاطر داشت هرچه‌قدر غذا سالم باشد، زياده‌روي در خوردن آن جايز نيست.

غذاي سالم چه فرقي با غذاي سلامتي‌بخش دارد؟

. حتما همه شما شنيده‌ايد كه خوردن يك عدد سيب در روز انسان را از دكتر بي‌نياز مي‌كند. سيب داراي خواص بسيار زيادي است مانند تصفيه خون، پاكسازي كبد، جلوگيري از رشد باكتري‌‌هاي مضر در دستگاه گوارش و... پس داشتن چنين ويژگي‌‌هايي سيب را به يك غذاي سلامتي بخش تبديل مي‌كند، ولي آيا داشتن اين ويژگي‌‌ها كافي است و مي‌توان سيبي را كه به انواع ميكروب‌ها و آفت‌كش‌‌ها آغشته است، بدون شستشو به راحتي مصرف نمود؟ يا بگذاريد برعكس اين سؤال را مطرح كنيم. مثلا مواد غذايي مثل انواع سوسيس و كالباس شايد از لحاظ بهداشتي هيچ مشكلي نداشته باشند ولي در ذات خود حاوي موادي (مانند نيتريت) هستند كه مي‌تواند در درازمدت موجب ابتلا به سرطان بشود. پس براي رسيدن به سلامتي بيشتر، هر دو ويژگي لازم است. يعني سعي كنيم مواد غذايي كه مصرف مي‌كنيم هم بهداشتي بوده و هم داراي موادي باشند كه به سلامتي ما كمك كنند.

در مورد بسياري از غذاها كه خداوند مهربان با توجه به نيازهاي ما خلق نموده است، اين اثرات شفابخش وجود دارد؛ خصوصا در مورد ميوه‌ها و سبزي‌ها، كه علاوه بر داشتن مواد مغذي، غني از موادي هستند (مثل آنتي‌اكسيدان‌‌ها) كه بسياري از مواد مضر موجود در بدن ما را از بين برده و به سلامتي ما كمك شاياني مي‌كنند.

ولي در مورد بسياري از مواد غذايي كه به‌صورت صنعتي و توسط خود ما انسان‌‌ها توليد مي‌شود مثل انواع چيپس، پفك، سوسيس و كالباس، روغن‌‌هاي نامرغوب و... نه تنها اثرات شفابخشي وجود ندارد، بلكه حتي اثرات بيماري‌زايي دارند. غذاهايي كه در اطرافمان هستند در ميان طيفي از اثرات شفابخشي و بيماري‌زايي قرار مي‌گيرند كه ما به اختيار خود به انتخاب آنها مي‌پردازيم.