ایرن‏آن

پس از مدتها تمركز بر روي سيستم عامل ويندوز، ديگر سيستم هاي عامل نيز در چند سال اخير در معرض حمله هكرها و ويروس نويسان قرار گرفته اند. اين روند به خصوص در سه سال اخير جدي تر شده، تا آنجا كه شركت سمانتك در ژانويه سال 2009 از طراحي تروجان خطرناكي خبر داد كه براي آلوده كردن رايانه هاي مك شركت اپل طراحي شده بود.
البته هنوز هم اخبار مربوط به مشكلات امنيتي سيستم هاي عامل كم طرفدار مانند مك و لينوكس چندان مورد توجه و اقبال قرار نمي گيرد.
طراحان سيستم عامل هاي يونيكس و لينوكس معمولا و به طور كلي امكان ايجاد تغيير در محيط سيستم عامل را به كاربران عادي نمي دهند. اين در حالي است كه كاربران ويندوز امكان اعمال چنين تغييراتي را دارند كه نتيجه آن كاهش ضريب امنيتي اين سيستم عامل است.
اين تفاوت در نسخه هاي مختلف ويندوز و لينوكس كه طي 15 سال اخير روانه بازار شده وجود داشته و كاربران ويندوز با استفاده از حساب هاي كاربري administrator قادر به ايجاد تغييرات دلخواه در سيستم عامل مذكور بوده اند.
در سال 1997 اولين ويروس مشهور و خبرساز سيستم عامل لينوكس به نام Bliss منتشر شد و همين مساله زنگ خطر را براي شركت هاي ضدويروس و كارشناسان امنيتي به صدا درآورد و نشان داد كه اگر چه ويندوز به ظاهر از آسيب پذيري بيشتري در مقايسه با يونيكس و لينوكس برخوردار است، اما اين دو محصول هم در برابر خطرات كاملا مصون نيستند.
به علت طراحي متفاوت لينوكس و يونيكس در مقايسه با ويندوز اجراي Bliss مستلزم اجراي آن توسط كاربر بود. به بيان ديگر در حالي كه ويروس هاي ويندوز در برنامه ها و نرم افزارهاي مختلف مخفي شده و بدون اجازه كاربر و مخفيانه به فعاليت مي پردازند، Bliss تنها زماني قادر به فعال شدن بود كه توسط كاربر اجرا شود.
اين ويروس همچنين تنها مي توانست برنامه هايي را آلوده كند كه كاربر امكان دسترسي و ايجاد تغيير در آنها را داشت. بر خلاف سيستم عامل ويندوز كه در آن اكثر كاربران به عنوان مدير سيستم عامل يا administrator وارد مي شوند و قادر به نصب يا تغيير پيكربندي نرم افزارها هستند، در لينوكس و يونيكس كاربران چنين امكاني ندارند و بنابراين احتمال اجراي ويروس ها بسيار كمتر مي شود.
در اين حالت حتي اگر كاربر ويروسي را باز و اجرا كند، چون ويروس نمي تواند به برنامه ها و نرم افزارها دسترسي پيدا كند بنابراين در عمل خطري را نيز ايجاد نخواهد كرد.
با عنايت به همين نكته فني بود كه ويروس Bliss نتوانست دست به فعاليت هاي تخريبي گسترده زده و به شكل وسيعي در فضاي مجازي منتشر شود و خيلي زود هم فراموش شد. جالب آن بود كه خالق اين ويروس بعدها كد منبع آن را نيز به طور عمومي منتشر كرد و به پژوهشگران اجازه داد در مورد نحوه عملكرد آن تحقيق كنند.
اما علاوه بر ضرورت طراحي مناسب سيستم عامل هاي مختلف نرم افزارها و برنامه هاي مختلف هم بايد به گونه اي طراحي شوند تا از حداقل حفره هاي امنيتي و آسيب پذيري ها برخوردار بوده و زمينه نفوذ و فعاليت مخرب ويروس ها را فراهم نكنند.
امروزه بسياري از شركت هاي نرم افزاري براي شناسايي مشكلات توليداتشان به طور عمدي آنها را آلوده به كرم و ويروس كرده وسپس تلاش مي كنند نرم افزارهاي ساخت خود را پاكسازي كنند و در اين فرايند كيفيت آنها را ارتقا بخشند.