ایرن‏آن

تفاوت هاي عمده اي در استراتژي هاي توسعه وجود دارد كه به نوبه خود پيامدها را متفاوت مي كند. اولين تفاوت به نوع برداشت از خود توسعه بازمي گردد. توسعه صرفاً به معناي افزايش توليد ناخالص ملي (GDP) نيست. توسعه بايد پايدار باشد؛لذا توسعه مبتني بر تخريب محيط زيست، مصرف مقروضانه ، بهره برداري از منابع طبيعي كمياب بدون مصرف مناسب درآمدها نمي تواند پايدار باشد.

از سوي ديگر توسعه بايد همه جانبه و فراگير باشد؛ يعني همه مردم را در بر بگيرد وهمه واديهاي وجودي اجتماع را شامل شود در غير اين صورت حداقل اكثريت شهروندان بايد منتفع شوند وتا جائيكه ممكن است مسائل وموضوعات مختلف را شامل شود . لذا دولت ها مي توانند به وسيله همه شمولي فزاينده رشد را بيشتر كنند.

باارزش ترين منابع كشور، مردم آن كشور است. بنابراين ضروري است تضمين شود كه هر كس از طريق دارايي خود به حيات خود به طور مناسب ادامه دهد و اگر كسي با كمبود وفقر مواجه شد دولت به اوكمك نمايد تا زيست شرافتمندانه اش دچار خدشه نشود .
با توجه به مقدمه فوق در بين هشت دولت حاكم بر سرنوشت مردم ايران بين سالهاي 1360 تا 1388 هر كدام از دولتها راه خود را طي كرده اند. چيزيكه در اين بين جالب مي نمايد تز دولت چابك يا غير فربه خاتمي است كه متاسفانه با تعريف بسيار حقيرانه اي كه از اين موضوع و نهاد دولت ارائه شد دولت را تا اسفل السافلين ذلالت وبي مسئوليتي كشاند وحتي كار را به جايي رساندند كه مردم را تفيلي هاي زايد دولت دانستند كه از دوره شيرخوارگي عبور نكرده وهنوز از پستان مادر تغذيه مي كند .تئورسين هاي اين دولت راه برون رفت از اين مشكل را قطع اين پيوند دانسته وبه يكباره اقدام به لغو وممنوعيت هرگونه استخدام ، قطع حمايت هاي اصولي وزيربنايي دولت از نيازمندان ،واگذاري بهترين وسوداورترين منابع ملي از معادن گرفته تا كشاورزي وصنعت وشركتهاي تجاري به ثمن بخس به بخش خصوصي آنهم با تعريف خاص خودشان از بخش خصوصي (خواص بارگاه) ،ايجاد موج ناسزا وبدگويي از ثروت ملي "نفت " كه خداوند به سبب وجود مبارك 14 معصوم پاك اين ثروت را در اختيار ما مسلمانان قرار داده است تا محتاج اجانب نگرديم كه متاسفانه دولت خاتمي با راه انداختن حجم وسيعي از تخريب سعي در واگذاري اين نعمت الهي به دولتهاي غربي و اعوان وانصار خويش نمود كه اگر نبود لطف خداوند وپاكدستي و رشادت دكتر احمدي نژاد ان قراردادهاي وحشتناك كه روي قرار دادهاي گلستان وتركمن چاي را سفيد كرده است هنوز خون ملت ايران را مي مكيد.جالب اينجاست كه اقايان با اين دست ودلبازي منابع ملي به غرب نسبت به ملت شريف ايران نهايت خست را به خرج مي دادند و صاحبان اين منابع را تفيلي وسربار دولت مي دانستند .
دومين تفاوت عمده بين دولت هاي فوق الذكر به نقش دولت در ترويج توسعه مرتبط است از نظر دكتر احمدي نژاد نقش دولت در زيرساخت ها و آموزش و فناوري نوين بسيار حياتي است لذا دولت بايد بنيان انقلاب اينترنت و بيوتكنولوژي مدرن را در اختيار بگيرد وموجبات بالندگي ان را فراهم كرده ودسترسي مردم به استفاده از تكنولوژي مدرن را تسهيل نمايد .جالب اينجاست كه در دوران خاتمي صف هاي طويل ثبت نام براي موبايل وساير تكنولوژيهاي نو نمايانگر ايجاد محدوديت در عرضه اين صنعت به مردم بود اما امروزه به مدد همت ودانش اقاي دكتر احمدي نژاد نه از ان صف ها خبري هست نه از ليستهاي انتظار فرسايشي ودسترسي به تكنولوژي مدرن بسيار سهل واسان شده است .
چيزيكه امروزه به جد رئيس دولت پيگيري ميكند پژوهشهاي دانشگاه هاست تا پايه هاي يك انقلاب علمي را پي ريزي كرده و ميليون ها نفر را از موهبت اين پيشرفت ها بهره مند سازد.يا در راستاي ايجاد مشاغل جديد و صنايع نوين وام هاي دولت به صنايع كوچك بسيار محوري بوده اند.

تفاوت ديگر اين است كه دكتر احمدي نژاد به دولت قوي همراه با قدرت اجرايي بالا و نيرومند اعتقاد دارد كه در راستاي ارتقائ سطح رفاه جامعه وخدمت به مردم سر از پا نشناسد و خادم تمام وقت مردم ايران باشد .در حاليكه خاتمي دولت ضعيف بي مسئوليت را ميپسنديد ودر 8سال حاكميت خود دولت حداقلي را تبليغ وتمام اهتمام خود را صرف كاستن از توان وتلاش وتكاپو ي دولت نمود .مثلا در مدت حاكميت خاتمي استخدام مطلقا ممنوع شده بود ، وظايف حاكميتي تعطيل ووظايف تصدي گري به شدت رواج يافته بود .

النهايه بايد دانست هم اكنون ترويج وحمايت از رشد پايدار بسيار سخت تر از هر زماني است. داشتن يك برنامه منسجم كه نه تنها رشد بيشتر بلكه عدالت اجتماعي را نيز نويد دهد از ضرورت بالايي برخوردار است برنامه هاي توسعه ايي كه تا كنون در كشور اجرا شده برنامه توسعه عدالت محور دكتر احمدي نژاد از زيربناي علمي بيشتري برخوردار بوده وبا تقاضاها وشرايط كشور ما سنخيت بيشتري دارد .

نويسنده:دكتر م. فتحي زاده