ایرن‏آن

در بستر تكنولوژيكي امروز، رسانه ها بقدري توسعه يافتند و اطلاعات از هر طرف ما را احاطه كرده است، اگر نتوانيم توليد اطلاعات داشته باشيم نه تنها عقب افتاده ايم بلكه محكوم به تقليد و پيروي از ديگران مي شويم. اين مهم در بينش زندگي افراد كه با توجه به فرهنگ ما بينش ديني است، تاثير مي گذارد.

تاريخچه شكل گيري اينترنت و فضاي مجازي

مقدمه
در بستر تكنولوژيكي امروز، رسانه ها بقدري توسعه يافتند كه بقول تافلر در كتاب موج سوم انقلاب اطلاعاتي رخ داده و اطلاعات از هر طرف ما را احاطه كرده است، لذا جوامع روز بروز به سمت اطلاعاتي شدن پيش مي روند. در اين موج اطلاعات اگر نتوانيم توليد اطلاعات داشته باشيم نه تنها عقب افتاده ايم بلكه محكوم به تقليد و پيروي از ديگران مي شويم. اين مهم در بينش زندگي افراد كه با توجه به فرهنگ ما بينش ديني است، تاثير مي گذارد. اگر نتوانيم توليد اطلاعات پاك براي مخاطبان رسانه ها داشته باشيم قطعا مخاطبان جذب اطلاعات باطلي مي شوند كه به لباس پاك درآمده است.
بعد از بررسي حضور دين در بستر رسانه اي امروز و استفاده از امكانات جديد و همچنين ورود به عرصه تبادل اطلاعات اكنون به يكي از پرطرفدارترين رسانه هاي عصر ديجيتال مي پردازيم. مخاطب اين رسانه همه اقشار مردم با هر زبان و نژادي مي باشد. رسانه همگاني اينترنت، دنيايي است پر از اطلاعات، و براي خود فضايي درست كرده كه معمولا از آن به عنوان فضاي مجازي يا دنياي مجازي در مقابل همين دنياي واقعي كه حضور داريم، ياد مي كنيم. اما در حقيقت اينطور نيست و دنياي اينترنت با انبوه اطلاعاتش برگرفته از همين دنياي حقيقي ماست كه البته بر اين دنياي حقيقي ما بسيار تاثير گذار بوده و نظام اطلاعاتي جهاني را تغيير داده، لذا آنرا همان دنياي سايبر cyber مي خوانيم.
زندگي در محيط سايبر cybernetic، ارتباطات انساني را توسعه و دگرگون ساخته است به طوري كه مك لوهان دانشمند فيلسوف و ارتباطاتي كانادايي، جهان را به مثابه دهكده اي مي داند كه همه از احوال يكديگر آگاه و مطلع بوده و نسبت به هم به قضاوت مي پردازند. قاعدتا شكل تبليغات باطل و به گمراهي كشيدن، در دستيابي بشر به تكنولوژي هاي جديد تغيير يافته و از اين حيث دست اندركاران فرهنگي و ديني بايد به فكر شيوه هاي جديد تبليغ ديني براي رساندن پيام حق به انسان ها باشند تا در بحبوحه تغييرات فكري و فرهنگي دنياي امروز اصل دين با قواعد اصولي آن حفظ شده و پيروان آن با قبول اين اصول به تغييرات زندگي خود در جهان امروز بپردازند. از اين حيث بعد از شناخت كامل رسانه اينترنت به بررسي وضعيت تبليغات ديني و سبك زندگي ديني در آن مي پردازيم.

تاريخچه شكل گيري
Internet كه با حرف بزرگ انگليسى I شروع مى شود، كلكسيونى از ميليون ها كامپيوتر است كه در هزاران سايت اطراف جهان پراكنده شده اند و كاربران و استفاده كنندگان آن، صرف نظر از نوع كامپيوترى كه دارند، مى توانند روى اين شبكه كامپيوترى غول پيكر اطلاعات رد و بدل كنند و فايل به اشتراك گذارند. به اين شبكه عظيم نت (Net) و سايبر اسپيس (Space Cyber) نيز گفته اند.
در واقع اين شبكه شبكه ها در ابتدا يك پروژه نظامى بود و اتفاقا مانند بسيارى از ايده هاى بزرگ، در ابتدا براى هدف ديگرى مطرح شد. در سال 1969 شبكه اى موسوم به آرپانت (ARPANET) توسط ببولت، ببرانك و بنيومن تحت قراردادى كه ايشان با آژانس پروژه هاى تحقيقاتى پيشرفته وزارت دفاع امريكا (يا ARPA) منعقد كردند، طراحى گرديد و توسعه يافت. ARPANET شبكه اى بود كه مراكز دفاعى، نظامى و دانشگاهى طرف قرارداد وزارت دفاع را به هم متصل مى ساخت.
تسهيل تبادل و اشتراك اطلاعات بين محققين به ساده ترين نحو ممكن، بدون نياز به اينكه محقق وقت ذى قيمت خود را صرف برقرارى و حفظ ارتباط كند. ديرى نپائيد كه قابليتهاى انتقال فايل، تبادل پيام هاى الكترونيكى يا email و ليستهاى پستى به اين شبكه نوپا اضافه گرديد و تعداد كاربران اين شبكه كوچك به سرعت افزايش يافت.
اين شبكه طى دهه 1970 از شكل يك پروژه آزمايشى به يك پروژه فراگير مبدل شد و ضمن به كارگيرى ارتباطات ماهواره اى، رفته رفته شكل يك شبكه گسترده جهانى (WAN) را به خود گرفت. در واقع با ظهور و توسعه كامپيوترهاى شخصى روميزى (PCها) و رشد تكنولوژى ارتباط اين كامپيوترهاى روميزى به يكديگر و امكان ايجاد شبكه هاى محلى (LAN)، شركتها و موسسات بى شمارى به فكر اتصال به ARPANET افتادند تا بتوانند از امكانات و اطلاعات و احيانا قدرت و توانايى آن به نفع خود استفاده كنند. برخى نيز به ايجاد شبكه هاى اختصاصى پرداختند و در اين راه بعضى از آنها قواعد ARPANET را رعايت كردند و برخى هم استانداردهاى جديدى را براى خود تعريف كردند. اما ديرى نپائيد كه نياز شديدى به برقرارى ارتباط مابين اين شبكه هاى متعدد پيدا شد و در نتيجه، افرادي متخصص از شبكه هاى متعدد و پراكنده، به طور منظم گرد هم آمدند و استانداردى را تدوين نمودند كه هر شبكه با رعايت آن مى توانست با ساير شبكه ها به تبادل اطلاعات بپردازد. به اين ترتيب تلفيق و اجتماعى از شبكه هاى مختلف با اصول كارى متفاوت بوجود آمد كه اين اجتماع اينترنت (Internet) خوانده شد.(كوثري)
بسيارى از مردم سال 1983 ميلادى را تاريخ واقعى تولد اينترنت مى دانند. در اين سال ARPANET اوليه به دو بخش نظامى (MILNET) و تحقيقات شبكه (ARPANET) تقسيم شد. اما قبل از آن در اوايل 1980 شبكه CSNET كه كامپيوترهاى دپارتمان هاى علوم چندين ايالت را به هم وصل مى كرد، به عنوان اولين شبكه غريبه به ARPANET متصل شد. بعدها CSNET در 1989 با BITNET ادغام گرديد. در ژوئن 1990 ، ARPANET منحل شد و وظايف آن به ساختار گسترده ترى به نام اينترنت محول شد. اينترنت از همان دو اصلى تبعيت كرد كه ARPANET رعايت مى نمود و آن دو اصل عبارت بودند از :
1 - اجازه بده شبكه ها توسط مجموعه اى از پروتكل ها به هم وصل شوند.
2 - اجازه بده شبكه هاى جديد به شبكه بزرگ اصلى وصل شوند و از طريق دروازه ها (gateways) با آن تبادل اطلاعات كنند.
در حال حاضر بنياد علوم ملى امريكا يا (National Foundation science) در قالب شبكه اى جديد بسيارى از وظايف ARPANET را به عهده دارد.
در مورد تامين هزينه اينترنت بايد گفت اصولا شركتى به اسم كمپانى اينترنت وجود ندارد كه صورتحساب صادر كند و از همه شبكه ها و كاربران پول بگيرد. به جاى آن هر شبكه پول خودش را مى پردازد. NSF هزينه NSFNET را مى پردازد و NASA هزينه NASA Science Internet را پرداخت مى كند. شبكه ها گرد هم مى آيند و تصميم مى گيرند كه چگونه به همديگر وصل شوند و خودشان هزينه اين اتصال را فراهم مى كنند. يك كالج يا دانشكده هزينه اتصال خود را به شبكه منطقه اى مى پردازد و شبكه منطقه اى هم هزينه اتصال را به نهادى كه دسترسى او را به اينترنت ممكن ساخته مى پردازد.
و همچنين در مورد اداره اينترنت بايد گفت: هيچ كس و همه كس! اساسا اينترنت هيچ رئيس جمهور، مديرعامل يا رئيس كلى ندارد و هر كسى مى تواند نقطه نظرات خود را آزادانه روى آن مطرح كند. البته شبكه هاى متصل به اينترنت مى توانند رئيس يا مديرعامل داشته باشند اما هيچ فرد يا قدرت واحدى براى كنترل اينترنت در حالت كلى وجود ندارد. قدرت نهايى تصميم گيرنده براى آينده اينترنت را مى توان در نهادهايى مانند مجمع اينترنت يا ISOC (كوته نوشته Society Internet) پيدا كرد. من ليست خلاصه اى از سازمان هاى كليدى اينترنت را به صورت يك مقاله مستقل برايت آماده دارم كه تقديم مى كنم. نام اين مقاله بسازمان هاى كليدى اينترنتب است و راجع به سازمان ها و نهادهاى تقريبا رسمى و كليدى اينترنت در آن مطالبى آمده است.

نويسنده: سيد عبدالرسول علم الهدي

ادامه دارد...