ایرن‏آن

پس از آنكه اكبر گنجي، يكي از نويسندگان بيانيه پنج نفره (كه عطاءالله مهاجراني آنان را ابوذرهاي موسوي خواند) طي مقاله‌اي هتاكانه در سايت بي بي سي با امام خميني (ره) را فاقد صلاحيت براي الگوگيري جنبش سبز وبلكه مقابل اين جنبش خواند؛ محسن كديور، ديگر ابوذر ديگر ميرحسين موسوي با انتشار مقاله‌اي تحت عنوان "جنبش سبز در چهارراه دموكراسي "، با ادبياتي ديگر به تخطئه امام راحل و همنوايي با اكبر گنجي پرداخت.
وي در اين مقاله با تقسيم مطالبات ملت ايران (به زعم خويش) به چهار نوع جمهوري؛ يعني جمهوري اسلامي واقعا موجود؛ جمهوري اسلامي با قرائت متعارف و معقول قانون اساسي؛ جمهوري اسلامي منهاي ولايت فقيه و بالاخره جمهوري سكولار مدعي شد: "عبارت اخراي حفظ نظام از اوجب واجبات است (جمله معروف امام) و ولايت مطلقه فقيه، مصداق استبداد ديني است. "
كديور با بيان اينكه صداقت اقتضا مي‌كند كه هر كس مطلوب خود را مشخص كند، اما عقل عملي هم اقتضا مي‌كند كه اولا مطالبات را از مطلوبات جدا كنيم، ثانيا مطلوبات را مرحله‌بندي كنيم، به مطلوبات خود اشاره كرده و آورده است: "در رژيم مطلوب من ولايت فقيه مطلقا نقشي ندارد (اعم از مطلقه و مقيده، انتصابي و انتخابي، نظارتي و دخالتي). "
اين تئورسين جنبش سبز در پايان تقسيم بندي خود به اين نتيجه رسيده است كه آنچه ميرحسين موسوي در بيانيه‌هاي هفده‌گانه‌اش منتشر كرده مطالبات مرحله اول جنبش سبز ملت ايران است.
كديور در عين حال مسير موسوي را با توجه به شرايط و اقتضائات زمانه درست خوانده و وي را رهبر سياسي مناسبي براي اين جنبش دانسته است.
وي همچنين ديدگاه‌هاي آيت‌الله منتظري را به عنوان رهبر معنوي جنبش سبز "انتخاب پرمايه‌ترين و كم‌هزينه ترين راه براي احقاق حقوق ملت ايران " برشمرده است.
گفتني است آيت‌الله منتظري درابتداي سال 1368 و پس از يك دوره چند ساله حمايت وي از گروه‌هاي انحرافي و تروريست نظير باند مهدي هاشمي از سوي امام خميني (ره) از قائم مقامي رهبري عزل شد.

گزارش خبرنگار سرويس "فضاي مجازي" خبرگزاري فارس به نقل جوان نوشت