رابطه رهبري با امام زمان (عج)
آيا بين حضرت آيت الله خامنه اي و امام زمان(عج) رابطه اي است؟
در پاسخ به مطالب ذيل توجه نماييد :
1- از وجود رابطه اي خاص ميان مقام رهبري و امام زمان خبر نداريم ولي چنين فردي با چنين اخلاص و مجاهدت و جانبازي در راه دين خدا و دفاع از حق و ايستادگي در برابر جهانخواران و گردنکشان و با چنين موقعيت و بزرگواري بي شک مورد عنايت و تاييد آن حضرت و مشمول دعاي خير و مخصوص آن حضرت است .
2- کساني که با امام زمان (عج) ارتباط خاص دارند مايل به افشا شدن اين رابطه نمي باشند و مايل نيستند ديگران از آن با خبر شوند .
اينکه در عصر غيبت ـ به عنايت امام عصر(ع) ـ برخي از خوبان و شايستگان توفيق تشرّف به آستان جان جانان را مي‌يابند، مورد ترديد نيست. امّا اصولاً کساني که توفيق تشرّف به بارگاه بلند آن امام مهربان(ع) را پیدا می‌کنند، هيچ‌گاه ادّعاي ارتباط و ملاقات با آن حضرت(ع) را ندارند. حتی بسياري از صالحاني که اين توفيق را داشته‌اند، اجازة نقل اين نعمت و رزق معنوي را به خود نمی‌دهند و چنانچه هم بنا به مصالحي اشاراتي به این موضوع داشته‌اند، آن را با افرادي خاص و با ظرفيّت در ميان نهاده‌اند و در بسیاری اوقات تأکيد موثّق کرده‌اند که تا زماني که زنده هستند، ارتباط ایشان با حضرت صاحب جايي بازگو نشود.
3- براي شناخت بهتر امام زمان -ع- بايد ابتدا با مقام اولياي الهي به طور عموم آشنا شد ومقام و جايگاه امام معصوم را در نظام هستي شناخت و سپس با جايگاه خاص امام زمان (عج) آشنا گرديد .
4- مطالعه کتاب هايي که در مورد زندگاني و سيره و سخنان امام زمان (عج) است ما را تا حدي با جايگاه والاي آن امام همام آشنا مي کند .
5- در مورد ارتباط با امام زمان (عج) و جايگاه مقام معظم رهبري به توضيح ذيل توجه نماييد :
ارتباط با امام زمان هم مي تواند حضوري باشد و هم ارتباط قلبي و معنوي . همه دوست داران حضرت علاقه دارند که با ايشان ارتباط عميق روحي و معنوي برقرار کنند و به يقين مقام معظم رهبري بيش از همه اين ارتباط قلبي دارند وتوسلات وعشق سرشار ايشان به امام زمان زبانزد خاص و عام است . اما ارتباط به معناي ديدار و مشاهده امري است که معمولا پوشيده مي ماند و ديدار کنندگان حاضر نيستند آن را براي کسي بيان کنند و اگر ايشان نيز چنين ارتباطي داشته باشند به کسي بروز نمي دهند .
اما درمورد نيابت ايشان از امام عصر گفتني است : همان گونه که غيبت به دو مرحله صغرا و کبرا تقسيم مي شود، نيابت نيز به خاص و عام تقسيم مي شود؛ يعني، نيابت خاصه در غيبت صغرا و نيابت عامه در غيبت کبراست. امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف، در زمان غيبت صغرا اشخاص معيني را نايب خود قرار داده بود و آنها را به اسم و رسم معرفي نموده و هر يک را به وسيله نايب پيش از خود به مردم شناسانده بود.
اما در نيابت عامه، براساس يک ملاک و معيار کلي که خود امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف معين فرموده، هر فردي که آن ضابطه را از همه جهت و در همه ابعاد دارا باشد، نايب امام عجل الله تعالي فرجه الشريف رهبر جامعه خواهد بود؛ پس اين مقام و نيابت توسط خود حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف به عالمان واجد شرايط داده شده است.(1) شيخ طوسي عجل الله تعالي فرجه الشريف شيخ صدوق و شيخ طبرسي از اسحاق بن عمار نقل کرده اند که مولاي ما حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف ( درباره وظيفه شيعيان در زمان غيبت ) فرموده است: « و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الي رواه حديثنا فانهم حجتي عليکم و انا حجه الله عليهم؛ در حوادث و رخدادهايي که واقع مي شود، به روايت کنندگان حديث ما رجوع کنيد که آنان حجت من بر شمايند و من حجت خدا بر آنانم ». طبرسي نيز در کتاب الاحتجاج، از امام صادق عليه السلام چنين نقل کرده است: « و اما من کان من الفقهاء صائناً لنفسه، حافظاً لدينه، مخالفاً لهواه و مطيعاً لامر مولاء فللعوام ان يقلدوه؛ هر يک از فقها که مراقب نفسش و نگهبان دينش و مخالف هوا و هوسش و مطيع فرمان مولايش ( ائمه عليهم السلام ) باشد، بر عوام لازم است که از او تقليد کنند ».
بدين ترتيب امور مسلمين در زمان غيبت کبرا به دست ولي فقيه سپرده شده است. منصب فتوا، قضاوت و حکم براي فقيهان گذشته، توسط ائمه معصومين عليهم السلام جعل شده بود، ولي رسميت مرجعيت و زعامت فقهاي اسلام از اين تاريخ پديد آمد و تا ظهور آن حضرت ادامه خواهد داشت( مسعود پورسيدآقايي، تاريخ عصر غيبت ، ص 47 – 45، چاپ دوم: 1383.)
حضرت آيت الله خامنه اي، رهبر معظم انقلاب اسلامي ايران، در اين برهه از زمان، نايب عام امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف هستند که فقهاي ديگر ( مجلس خبرگان ) ايشان را ولي فقيه دانسته و به عهده دارند، زيرا اسلام، مسلمانان را در زمان غيبت کبرا بي سرپرست نگذاشته و مردم را به اطاعت از فقها ملزم کرده است.
براي اثبات اين مطلب بايد شرايط و ويژگىهاى لازم براى نيابت از معصومين(ع) و رهبرى در نظام اسلامى را به طور دقيق، مورد شناسايى قرار داد. شرايطى که در متون و منابع اسلامى مورد تأکيد قرار گرفته، عبارت است از:
1. صلاحيت علمى لازم براى افتا در ابواب مختلف فقه (فقاهت و اجتهاد)؛ 2. عدالت و تقواى لازم براى رهبرى امت اسلامى؛ 3. بينش صحيح سياسى و اجتماعى، تدبير، شجاعت و مديريت و قدرت کافى براى رهبرى. در مرحله بعد نوبت به تطبيق هر يک از اين شرايط بر رهبر معظم انقلاب مىرسد. در اينجا به صورت خلاصه به پارهاى از ويژگىها و صلاحيتهاى حضرت آيتاللّه خامنهاى براى احراز منصب رهبرى نظام، به نيابت از امام زمان(عج) اشاره شود:
T}يک. صلاحيت علمى{T يکم. اجتهاد آيتاللَّهخامنهاى از سوى بسيارى از مراجع و بزرگان -از جمله حضرت امام(ره) از قبل تصديق شده بوده است. دوّم. همه رسالههاى عمليه نوشتهاند که اگر دو نفر عادل خبره به اجتهاد کسى شهادت دهند، اجتهاد او قابل قبول است؛ اين در حالى است که جامعه مدرسين حوزه علميه قم -که مرکب از دهها مجتهد مطلق و چندين مرجع تقليد است ايشان را به مرجعيت پذيرفتند. همچنين در اساسنامه جامعه مدرسين آمده است: چيزى به عنوان نظر آن جامعه معتبر است که حداقل شانزده تن از اعضا آن را امضا کرده باشند. بنابراين اعلاميه جامعه مدرسين به اين معنا است که حداقل شانزده تن از مجتهدان و خبرگان در فقه، ايشان را مرجع مىدانند. سوّم. درس خارج مقام معظم رهبرى -که در آن بسيارى از فضلا شرکت کرده و همگى به وزانت علمى آن شهادت مىدهند دليل بر بنيه علمى نيرومند و ملکه اجتهاد ايشان است. اين توان علمى سابق بر رهبرى و حتى رياست جمهورى ايشان است؛ نه اينکه ايشان پس از رهبرى، درس خوانده و به اين رتبه از دانش رسيده باشند.
T}دو. صلاحيت اخلاقى (عدالت و تقواى لازم){T صلاحيت اخلاقى مقام معظم رهبرى نيز از امورى است که در رفتار و عملکردهاى فردى و اجتماعى ايشان -از زمان کودکى، جوانى و مبارزات سياسى و نيز مسؤوليتهاى متعددى که در بعد از انقلاب در شرايط حساس داشته‌اند به روشنى قابل اثبات بوده و تمام اشخاصى که از نزديک با معظمله در ارتباطاند، گواه بر اين مدعا هستند.
T}سه. توانايىهاى شخصى{T در بند سوم اصل يکصد و نهم «بينش صحيح سياسى و اجتماعى، تدبير، شجاعت، مديريت و قدرت کافى براى رهبرى» از جمله شرايط و صفات رهبر دانسته شده است. يکم. مقصود از «بينش صحيح سياسى و اجتماعى» آن است که رهبر، آن چنان از مسائل و موضوعات و قضاياى سياسى آگاه باشد که بر آن اساس، هم قادر به اداره امور جامعه باشد و هم در جهتگيرىهاى ظريف بينالمللى، تصميمات بجا، شايسته و مفيد به حال جامعه اتخاذ کند. دوّم. «مديريت و تدبير» عبارت از مجموعه استعدادهايى است که در شرايط خاص، در رهبرى بارز و ظاهر مىشود و او را در اجراى وظايف سنگين خود يارى مىکند. کشف اين استعدادها از جمله مواردى است که در تعيين رهبر، به يقين بايد مورد توجه خاص قرار گيرد. سوّم. «قدرت و شجاعت» نيز از جمله شرايطى است که يا از برجستگىهاى علمى و اخلاقى ناشى مىشود و يا آنکه در زمره استعدادهاى درونى رهبر به شمار مىرود. به هر حال مقام شامخ رهبرى چنين مراتبى را مىطلبد و به هنگام تعيين و انتخاب رهبرى، بايد به اين موضوع توجه جدى داشت.
مقام معظم رهبرى تاکنون توانايىهاى فوقالعادهاى در راستاى رهبرى و مديريت جامعه -خصوصاً در مواقع بحرانى و سرنوشتساز از خود بروز دادهاند. از ديگر سو ايشان از بينش صحيح سياسى و اجتماعى و قدرت و شجاعت بالايى برخوردار مىباشند. اين مهم با مرورى بر پيشينه مديريتى ايشان -در شوراى انقلاب، دوران رياست جمهورى، سختترين شرايط ناشى از جنگ و محاصرههاى بينالمللى، بيش از يک دهه رهبرى نظام و با موفقيت بيرون آمدن از فراز و نشيبها و مشکلات متعدد داخلى و بينالمللى به خوبى قابل اثبات است.
آخرين مرحلهاى که شايسته است مورد توجه قرار گيرد، انتخاب قانونى ايشان از سوى خبرگان رهبرى است. اين انگاره خود متأثر از دو عامل است که هر کدام به تنهايى، مهمترين دليل بر شايستگى ايشان براى رهبرى نظام اسلامى است:
1. دارا بودن شرايط لازم براى رهبرى در حضرت آيت الله خامنهاى و احراز اين شرايط از سوى خبرگان، به عنوان بهترين و شايستهترين فردى که قدرت و توانايى رهبرى نظام را دارد. اين مسأله از سوى اکثريت قاطع اعضاى مجلس خبرگان تأييد شد.
2. تأکيد امام خمينى(ره) بر شايستگى آيت‌الله خامنهاى براى رهبرى نظام؛
"پس از بحث‌های فراوانی كه درباره استمرار رهبری نظام به صورت فردی يا شورايی صورت می‌گيرد، نهايتاً اكثريت خبرگان نظر موافق خود را با انتخاب يك فرد به عنوان رهبر نظام در يك رأی‌گيری اعلام می‌دارند و بنابراين با كنار رفتن نظريه شورايی، بلافاصله يافتن مصداق رهبری در دستور كار قرار می‌گيرد و اين بار، بيشتر از قبل نگاه‌ها متوجه آيت الله خامنه‌ای می‌گردد.
در همين حال، درخواست آيت الله محسن مجتهد شبستری از آيت الله هاشمی رفسنجانی، نائب رئيس مجلس خبرگان، برای بيان آنچه ايشان از امام خمينی راجع به شايستگی آيت الله العظمی خامنه‌ای برای رهبری نظام شنيده است، توجه همگان را به خود جلب می‌كند!
آيت الله هاشمی رفسنجانی با بيان اين كه حضرت امام يك بار در جمع رؤسای سه قوه با حضور حاج سيد احمد آقا و يك بار در گفتگوی دو طرفه با ايشان، بر شخص آيت‌الله خامنه‌ای به عنوان فرد شايسته رهبری تأكيد كرده‌اند، اعضای خبرگان را از نظر رهبر فقيد خود مطلع می‌سازد و آيت‌الله موسوی اردبيلی كه در جلسه مزبور حاضر بوده است نيز بر صحت اين نقل قول شهادت می‌دهد.
از سوی ديگر نقل قول اين مطلب از حاج سيد احمد خمينی كه حضرت امام به هنگام مسافرت اخير آيت الله خامنه‌ای به كره شمالی و مشاهده تصوير ايشان از تلويزيون بر شايستگی ايشان برای رهبری تأكيد ورزيده‌اند، اين واقعيت برای اعضای خبرگان روشن می‌گردد كه حضرت امام تا آخرين روزها بر اين نظر خود ثابت بوده‌اند و با تكرار آن به مناسبت‌های مختلف قصد تثبيت نظر خاص خود را در ذهن نزديكانشان داشته‌اند."
نقل شده با مقداری ویراستاری از "آموزه"
لینک های مرتبط:
ارتباط های امام خميني(ره) با امام زمان(عج) - دوشنبه سوم اسفند 1388
امام خميني(ره) و مدّعيان دروغين ارتباط با امام زمان(ع) - سه شنبه چهارم اسفند 1388
روايت يك انتخاب - یکشنبه دوم اسفند 1388