ایرن‏آن

محمدجواد اخوان نويسنده وبلاگ "رايگاه "، مطلبي را با عنوان "چه زماني زمين خواهد لرزيد؟ " در وبلاگ شخصي خود منتشر كرده است.
بر اساس اين گزارش در بخشي اين مطلب آمده است:

در اين ميان نگاههاي متفاوتي نسبت به اين قضيه وجد دارد. برخي از نظرگاه فني به اين مسئله نگاه مي كنند اين گروه مدعي هستند كه با توجه به لرزه خيز بودن كشورمان علي الخصوص منطقه اي كه شهرما در آن قرار دارد، احتمال وقوع زلزله شديد قوي است.
تهران و شعاع 200 كيلومتري اطراف آن هزاران زمين لرزه مخرب را در طول تاريخ شاهد بوده است و اين لرزش ها باعث ويراني كامل و آسيب جدي اين شهر و منطقه شده است كه تنها بخشي از آنها به واسطه مطالعات صورت گرفته در كتاب هاي تاريخي و همچنين تحقيقات صورت گرفته بر روي گسل ها و آثار گسلش و پژوهش هاي باستان شناسي ثبت گرديده اند. در اينجا به برخي از زمين لرزه ثبت شده محدوده تهران اشاره مي شود:
سال 122 هـ.ش، شرق شهر ري با بزرگي 2/7 ريشتر
سال 234 هـ.ش، شهر ري با بزرگي 1/7 ريشتر
سال 337 هـ.ش، ري- طالقان- شميران با بزرگي 7/7 ريشتر
سال 556 هـ.ش، ري- كرج- قزوين با بزرگي 2/7 ريشتر
سال 1044 هـ.ش، زلزله دماوند با بزرگي 5/6 ريشتر
سال 1209 هـ.ش، دماوند- شميرانات با بزرگي 1/7 ريشتر
سال 1341 هـ.ش، بوئين زهرا با بزرگي 2/7 ريشتر
سال 1352 هـ.ش، ورامين و ايوانكي با بزرگي 5 ريشتر
سال 1369 هـ.ش، رودبار و منجيل با بزرگي 4/7 ريشتر.
سال 1376 هـ.ش، ورامين، 7/4 ريشتر
سال 1383 هـ.ش، فيروز آباد، 3/6 ريشتر
سال 1388 هـ.ش، شرق تهران و شمال پاكدشت، 4 ريشتر
با توجه به زمين لرزه هاي صورت گرفته در تهران و حوالي آن، كارشناسان دوره تناوب زمين لرزه هاي بزرگ را در تهران در حدود 150 تا 200 (به طور متوسط 158) سال پيش بيني مي كنند؛ آخرين زمين لرزه بزرگ بالاي 7 ريشتر در محدوده تهران را مربوط به سال 1209 هجري شمسي (يعني 180 سال پيش) دانسته كه مربوط به گسل شمال تهران است و بر همين اساس وقوع زلزله در تهران 22 سال تاخير زماني دارد و ما هر لحظه بايد انتظار زمين لرزه بزرگ بالاي 7 ريشتري را در تهران داشته باشيم. (درستي اين احتمال بيش از 70 درصد است)
از سويي تهران داراي گسل هاي بسياري است كه هركدام از اين گسلها در صورت فعال شدن مي توانند زلزله مخربي را پديد آورند.
طبق تحقيقات صورت گرفته روي گسل هاي تهران، خطرناك ترين مناطق از نظر وقوع زلزله، اراضي و مناطق محدوده هاي زير هستند:
1- گسل شرق تهران كه شامل اراضي سرخه حصار، بزرگراه شهيد بابايي، امجديه و سيدخندان مي شود.
2- محدوده گسل ملاصدرا كه از خيابان شريعتي شروع و تا شهرك غرب ادامه دارد. مناطق ونك، ميرداماد، سعادت آباد و برج ميلاد بر روي گسل ملاصدرا قرار دارند.
3- گسل شمال تهران كه از لشكرك و سوهانك شروع مي شود و تا فرحزاد و حصارك و از آنجا به سوي غرب مي رود و در مسير خود مناطق نياوران، زعفرانيه، الهيه، فرمانيه و تجريش را در بر مي گيرد.
4- گسل شهرري كه در زمان فعاليت به يكي از پرتلفات ترين گسلهاي ايران و جهان تبديل مي شود و از جاده خاوران شروع و پس از گذر از دولت آباد روي جاده كمربندي تهران پايان مي يابد.
طبق اين تحقيقات تنها مناطق امن تهران كه در زمان زلزله كمترين آسيب را مي بيند: خيابان انقلاب، اطراف آزادي، راه آهن، اطراف ميدان شوش، بازار تهران، مولوي، بهارستان، اميريه، 17 شهريور، كارگرجنوبي، امام خميني (ره) و جمهوري اسلامي هستند. (البته بايد اذعان كنم كه هدف من گران كردن قيمت ملك در اين مناطقف نبود چون من خودم در اين مناطق زندگي نمي كنم!)
همچنين برخي گزارش‌ها حكايت از آسيب پذير بودن مناطق 11، 12، 16 و 20 دارد كه اين به دليل جنس خاك اين مناطق است. در اين مناطق علاوه بر اينكه جنس زمين نرم است داراي سفره هاي زير زميني زيادي است كه گاهي مشاهده مي شود كه بدون وقوع زلزله سازه اي در زمين فرو مي رود.

* نگاهي عميق‌تر

اما نگاهي ديگري كه اين روزها در گفتار و نوشتار بروز پيداكرده است. بينشي معنوي به اين ماجراست.
توضيحي كه در اين جا ضروري است، آن است كه روح جهان داراي بعد معنوي است و تأثيرپذيري مستقيمي از معنا و ماهيت حقيقي هر عمل دارد.
هر عملي كه از انسان سر مي زند، به جز اثز مادي كه به راحتي محسوس است، اثر ديگري دارد به يكي از مصاديق آن اشاره مي گردد.
در حديثي از رسول خدا( صلى الله عليه وآله ) منقول است كه: "إذا كثر الزنا من بعدي كثر موت الفجأة " "هنگامي كه پس از من زنا زياد شود، مرگ ناگهاني بسيار مي گردد. " (كافي، ج 5، ص 541)
مرگ ناگهاني چه متواند باشد؟ حادثه و بليه اي غيرمرتقبه كه حتي انسان پست مدرن هزاره سوم نيز از پيش بيني آن عاجز است!
همچنين از موسس مذهب جفري مولانا امام جعفربن محمد الصادق (ع) چنين نقل شده است : "...إذا فشى الزنا ظهرت الزلازل ... " (... چون زنا فراگير شود، زمين لرزه ها ظاهر مي گردد...) (من لايحضره الفقيه، ج 1، 524)
در حديث دوم به خوبي به عذابي كه در اثر شيوع زنا در جامعه اسلامي واقع مي گردد، تصريح گرديده كه همانا زناست.
در اين خصوص البته چند نكته حائز اهميت است؛
1- نخست آن كه، پس از آن برخي از علماي روشن ضمير شهرمان، همچون آيت الله خوشوقت و ... نسبت به اين مسئله اساسي هشدار دادند، واكنش‌هاي متفاوتي در محافل گوناگون بروز پيداكرد.
رسانه ملي(!) كه طبق معمول براساس همان مصلحت ديريينه اصلا ماجرا را ناديده گرفت و انگار نه انگار! حتي قسمتي از سخنان رئيس جمهور هم كه به اين نكته اشاره كرد را سانسور كرد!
برخي افرادي كه پس از طي كردن دو كلاس سواد ترجمه اي-جزوه اي (نامي كه من براي علوم فعلي دانشگاهي گذارده ام) احساس علامه دهر بودن به آن ها دست داده است. شروه به تمسخر اين تذكر علما كردند و منكر وجود ارتباط ميان بلايا و گناهان شدند. البته از اين عده انتظاري بيش از اين هم نبود.
برخي از رسانه ها ددلسوز هم متأسفانه از روي معذوريت هاي اخلاقي خبر را ناقص و نقيض نقل كردند.
آن‌ها مدعي شدند كه گفته شده به علت گناهان زياد، زلزله رخ مي دهد. حال آن كه حديث مورد اشاره و نكته مورد بحث علماي اعلام به گناه خاصي (زنا) اشاره دارد نه به همه گناهان.(بايد اين نكته راهم ذكر كنم كه اگرچه ديگر معاصي كبيره و صغيره همچون غيبت، دروغ و... كه متأسفانه شايع نيز هستند، مذموم است اما دليلي متقن، بين و صريح مبني بر وجود رابطه مستقيم ميان آنها و بلاياي ناگهاني همچون زلزله از شارع مقدس نيامده است.)
اين نقل به مضمون و ناقص موجب مي شود صورت اصلي مسئله گم شود آنان كه حقيقتاً بايد توبه كنند.
در اين ميان شايد بهترين واكنش به اين مسئله را دولتمردان مهترم داشتند كه هرچند كمي دير ولي بي توجه به هياهوهاي فتنه گران و مدعيان سكولار و ... حداقل به دنبال چاره انديشي هاي كوتاه مدت مانند مانور و چادرهاي صحرايي و امكانات لازم بودند.

2- ديگر آن كه، بر اساس آن چه در روايات منقول است و در تذكر علماي روشن ضمير نيز بدان تصريح گرديده است آن است كه راه نجات از اين عذاب ناگهاني، توبه عاملين اين معصيت است.(دقت كنيد كه نه توبه مومنين بلكه توبه معصيت كنندگان)
بنابراين به نظر مي رسد وظيفه مومنين اطلاع رساني دقيق و صحيح اين هشدار و انذار به معصيت كنندگان است تا بلكه آنان متنبه گردند و توبه نمايند. اينجاست كه بايد بگوييم اي كاش پيش از اين ها به فكر احياي امر به معروف و نهي از منكر در جامعه اسلامي بوديم!

3- چند سال پيش در يكي از كتب حديث، روايتي ديدم كه از وجود شهري به نام "طهران " خبر مي داد و در ادامه شكل و جايگاه و مردمان آن توصيف شده بودند.اخيراً اين حديث نقل زبان‌ها شده است.
متأسفانه بايد اعتراف كنم كه مظاهر بي ايماني كه در آن حديث و احاديث مشابه بدانها اشاره شده است در برخي از همشهري هاي ما كه تعدادشان كم هم نيست، جلوه گر است.
"از مفضل نقل شده كه گفت: حضرت امام صادق(ع) به من فرمود: اي مفضل آيا مي داني كه " دارالزوراء " در كجا واقع شده است؟ من عرض كردم: خدا و حجت او بهتر مي دانند، فرمود:اي مفضل بدان كه در حوالي ري كوه سياهي است كه در پايين آن شهري بنا مي شودكه آن را طهران مي نامند و در آن "دارالزوراء " است، و آن شهري است كه ساختمانها و كاخهايش مانند قصرهاي بهشت است و زنانشان(در زيبايي) مانند حور العين اند آن زنها لباس كفار در بر مي كنند و با پوشش كفار خود را مي آرايند و بر "زين " سوار مي شوند و براي شوهرانشان تمكين نمي كنند و دستمزد كار وكاسبي و درآمد شوهرانشان (در خرج و برجي كه دارند) كفاف آنها را نمي دهد و بدين لحاظ از شوهران خود درخواست طلاق مي كنند(و بزور از آنها طلاق مي گيرند) و مردان از مردان ارضا مي شوند و زنان از زنان ، و مردان خود را شبيه زنان مي سازند وزنان شبيه مردان، و اگر مي خواهي كه دين خود را نگه داري آنجا را براي محل سكونت انتخاب نكن زيرا كه آنجا محل فتنه است و همچون روباهي كه براي حفظ و نگهداري فرزندان خود پيوسته از اين سوراخ به آن سوراخ مي رود به قله كوهها گريزان باش. " (علائم الظهور ناظم الاسلام كرماني، منتخب التواريخ به نقل از بحار الانوارعلامه مجلسي و نيز جهان در آينده ص 106 )
هم چنين كعب الأحبار، ضمن اطلاق واژه "زوراء " بر "ري " و "مزَوَّرَه " بر "بغداد "، ويراني ري (تهران) را از نشانه هاي ظهور قائم(عليه السلام) به شمار آورده است: " ... بي گمان قائم از فرزندان علي(عليهالسلام) است... پس از غيبتش،با طلوع ستاره سرخ، خرابي زوراء كه همان ري است، فرورفتن مُزَوَّرَه كه همان بغداد است، خروج سفياني و نبرد فرزندان عبّاس با جوانان ارمنستان و آذربايجان، ظاهر مي شود... "( الغيبة، ص 149، ب 10، ح 4.)
ونيز در حديثي آمده تهران را محل سكونت قرار ندهيد: "امام صادق عليه السلام به مفضل ميگويد: ...واي بر كسي كه آنجا (تهران)را محلّ سكونت خويش قرار دهد؛ .... " (بحار الأنوار، ج 53، ص 5 - 14، ب 28.)
اگر از اين حديث هم به بهانه صحت سند و دلالت آن هم صرف نظر كنيم جا دارد از خود بپرسيم آن چه كه در چهره شهر ما از رفتار انساني بروز پيداكرده است، زيبنده ام القراي جهان اسلام (!) و مركز يك كشور شيعه اميرالمونين(ع) است؟
آيا به اين فكر كرده ايم كه چه رابطه اي مي تواند ميان بروز گناهان و اعمال منافي عفت و بروز بي حيايي، برهنگي و بي حجابي در پوشش و رفتار زنان و مردان جامعه وجود دارد؟ آيا وقت آن نرسيده است كه كمي عميق تربيانديشيم؟

4- نكته ديگري كه به نظر مي رسد بايد بدان اشاره كرد آن است كه ظاهرا اين گونه احاديث براي جوامع اسلامي و جوامعي است كه هنوز اقلّي از مومنين در آن ساكن اند، چرا كه تا زماني كه مومني وجود داشته باشد خداوند براي نزول عذاب اندكي صبر مي كند و الا جوامع دين ستيز و رهروان شيطان كه هم اكنون هم مقهور عذاب الهي اند(!)
(براي آناني كه مي خواهد سريع به اين حرفم خرده بگيرند كه آقا! كو عذاب غربيها و ...؟ بايد بگويم عذاب تنها به شكل زلزله و طوفان سيل و ... كه نيست. آن ها به عذابي دردناك تر مبتلا هستند و آنهم ورود به سنت "امهال " و "استدراج " الهي به اين مفهوم كه روز به روز بر شدت گمراهي شان افزوده مي گردد! البته اين راهم بايد اضافه كرد كه گاهي خشم الهي نيز براي اين جوامع از آستين طبيعت نيز بيرون مي آيد، اما دنباله روي يك جامعه از شيطان بزرگترين عذابي است كه به دست خود انسان ها بروز پيدا مي‌كند)

5- و نكته آخري كه لازم است بدان بپردازم آن است كه بنا بر روايات هنگامي كه اراده الهي بر عذاب يك قوم قرار گرفت، بايد مومنيني كه از وقوع اين عذاب باخبر مي گردند بلافاصله از آن قوم و شهر فاصله گرفته و ترك ديار كنند. ما كه چنين توانايي اي را درخود نمي بينيم از همه مومنين در درجه اول مي خواهم كه با دعاي خويش اين بليه را دور نمايند و ديگر آن كه اگر خبري شد(!) ما را هم بي خبر نگذارند!!!