بابا طاهر

خـــدايا داد از ايـن‌دل داد از ايــن‌دل
كه يكدم مو نگشتُم شاد از اين‌دل
چو فردا دادخــــواهان داد خـواهند
بگويــُم صـــــد هزاران داد از اين‌دل

عزيزا كــاسه چشمُــم سرايت
ميان هر دو چشمُم جاي پايت
ازو ترسُم كه غـافل پا نهي باز
نشــينه خـــار مـــژگونُم بپايت

بود درد مو و درمــونُـم از دوست
بود وصل مو و هجرونُم از دوست
اگر قصّــابُم از تن واكِـــنه پوست
جدا هرگز نگرده جونُم از دوست

تو دوري از برُم دل در برُم نيست
هــواي ديگري اندر سرُم نيست
بجــان دلــبرُم كز هــر دو عـــالم
تمــنّاي دگــر جز دلبـــرُم نيست

نمـي‌دونُم دلـم ديوونهء كيست
كجا ميگردد و در خونهء كيست
نمي‌دونُــم دل سـرگــشتهء مو
اسير نرگس مـستونهء كيست

دلـي ديرم خريدار مــحبت
كزو گرم است بازار محبت
لباسي بافتُم بر قامت دل
زپــود محنت و تـار مـحبت

دو چشمُم دردِ چشمونِ تو چيناد
نوا، دردي بــچشـمونت نـشــيناد
شـــنيدُم رفـتي و ياري گــــرفتي!
اگر گـوشُم شنو، چــشمم نويناد

بشـــنوید
آلبوم آذرستون، آواز دشتستانی
نی محمد موسوی صدای محمدرضا شجریان کلام مولانا و بابا طاهر
شنیدن این آلبوم برای بیماران قلبی، بدهکاران، از وطن دورمانده‌ها و از این دست توصیه نمی‌شود!

ما در ره عشق تو اسیران بلاییم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم
بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم
وجدی نه که بر گرد خرابات برآییم
زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم
نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم
اینجا نه و آنجا نه چه قومیم و کجاییم
حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم
ترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بود
اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم
ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم
ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم
دریاب دل شمس خدا مفخر تبریز
رحم آر که ما سوخته داغ خداییم

گلستان جای تو ای نازنیننم
مو در گلخن به خاکستر نشینم
چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا
چو دیده واکرم جز ته نوینم

زعشقت آتشی در بوته دیرم
در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشمم ای‌دوست
بمژگان خاک پایش روته دیرم

هزاران غم بدل اندوته دیرم
هزار آتش بجان افروته دیرم
بیک آه سحر کز دل برآرم
هزاران مدعی را سوته دیرم

غم عالم همه کردی ببارم
مگر مو لوک مست سر قطارم
مهارم کردی و دادی به ناکس
فزودی هر زمان باری ببارم

به آهی گنبد خضرا بسوجم
فلک را جمله سر تا پا بسوجم
بسوجم ار نه کارم را بساجی
چه فرمائی بساجی یا بسوجم

بدل درد غمت باقی هنوزم
کسی واقف نبو از درد و سوزم
نبو یک بلبل سوته به گلشن
به سوز مو نبو کافر به روزم

فلک کی بشنود آه و فغانم
بهر گردش زند آتش بجانم
یک عمری بگذرانم با غم و درد
بکام دل نگردد آسمانم

بی‌ته گلشن چو زندان بچشمم
گلستان آذرستان بچشمم
بی‌ته آرام و عمر و زندگانی
همه خواب پریشان بچشمم

خوش آن ساعت که دیدار ته وینم
کمند عنبرین تار ته وینم
نوینه خرمی هرگز دل مو
مگر آن دم که رخسار ته وینم

مو که آشفته حالم چون ننالم
شکسته پر و بالم چون ننالم
همه گویند فلانی چند نالی
تو آیی در خیالم چون ننالم

عريانی

بشـــنويد
با صدای علیرضا افتخاری کاری از محمدعلی کیانی‌نژاد بر روی دو بیتی‌های بابا طاهر

دگر شو شد كه تا جونم بسوزه
گريبان تا به دامونم بسوزه
براي كفر زلفت ای پری رخ
همی ترسم كه ايمونم بسوزه

الهی آتش عشقم به جان زن
شرر زان شعله‌ام بر استخوان زن
چو شمعم برفروز از آتش عشق
بر آن آتش دلم پروانه‌سان زن

دو زلفونت بود تار ربابم
چه می‌خواهی از اين حال خرابم
تو كه با ما سر ياری نداری
چرا هر نيمه شو آيی به خوابم

خداوندا به فرياد دلم رس
كس بی‌كس تويی مو مانده بی‌كس

تو كه نوشم نه‌ای نيشم چرايی
تو يارم نه‌ای پيشم چرايی
تو كه مرهم نه‌ای بر زخم ريشم
نمك پاش دل ريشم چرايی

دلي ديرم خريدار محبت
كز او گرم است بازار محبت
لباسی بافتم بر قامت دل
ز پود محنت و تار محبت

مرا کیفیت چشم تو کافیست

دل عاشق به پیغامی بسازه
خمار آلوده با جامی بسازه
مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش به بادامی بساز

باباطاهر

این بی

زدست عشق هر شو حالم این بی
سریرم خشت و بالینم زمین بی
خوشم این بی که موته دوست دیرم
هر آن ته دوست داره حالش این بی

دشتستانی [۱.۳Meg [wma

بروی دلبری گر مايلستم
مکن منعم گرفتار دلستم
خدا را ساربان آهسته ميران
که من وامانده‌ی اين قافلستم

بسر شوق سر کوی ته ديرم
بدل مهر مه روی ته ديرم
بت من کعبه‌ی من قبله‌ی من
ته ای هر سو نظر سوی ته ديرم

خدايا دل ز مو بستان بزاری
نمی‌آيد ز مو بيمار داری
نميدونم لب لعلش به خونم
چرا تشنه است با اين آبداری

کسيکه ره بفريادم برد نی
خبر بر سرو آزادم برد نی
همه خوبان عالم جمع گردند
کسيکه يادت از يادم برد نی

دلی ديرم خريدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل
زپود محنت و تار محبت

غم عشقت بيابان پرورم کرد
فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
بمو واجی صبوری کن صبوری
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

دگر نصيحت مردم حکايتست بگوشم ….

با صداي استاد محمدرضا شجريان ؛ سه تار: پرويز مشکاتيان ؛ ني: محمد موسوی بر روی کلام سعدی ؛ بابا طاهر ؛ حافظ ؛ مولانا

سرعشق ماهور

هزار جهد بكردم كه سر عشق بپوشم
نبود برسرآتش ميسرم كه نجوشم
بهوش بودم از اول كه دل بكس نسپارم
شمايل تو بديدم، نه صبر ماند ونه هوشم
حكايتي ز دهانت بگوش جان من آمد
دگر نصيحت مردم حکايتست بگوشم
مگر تو روي بپوشي وفتنه باز نشانی
كه من قرار ندارم كه ديده از تو بپوشم
من رميده دل آن به كه در سماع نيايم
كه گر بپاي در آيم، بدر برند بدوشم
بيا بصلح من امروز در کنار من امشب
كه ديده خواب نكردست از انتظار تو دوشم
مرا بهيچ بدادي و من هنوز بر آنم
كه از وجود تو موئي بعالمي نفروشم
بزخم خورده حكايت كنم زدست جراحت
كه تندرست ملامت كند، چومن بخروشم
مرا مگوي كه سعدي، طريق عشق رها كن
سخن چه فايده گفتن، چو پند مي‏ننيوشم؟
براه باديه رفتن به از نشستن باطل
وگر مراد نيابم، بقدر وسع بكوشم

بود درد مـو و درمــــونم از دوست………..بود وصل مو و هجرونم از دوست
اگر قصــابم از تن واکـره پــوست………..جدا هرگز نگردد جونم از دوست

خوشا آنانـكه سوداي تو دیــرند………..كه سر پيوسته در پاي تو دیرند
به دل دیرم تمنــــــاي كـسانی………..كه اندر دل تمـــناي تـــو دیــرند

گلی که خوم بدادم پیچ و تابش………..به اشک ديـــدگونــم دادم آبش
بـــدرگاه الهـي کـــی روا بـــی………..گل از مو دیگـری گیره گلابـش

خداوندا! مو بيـــزارم از اين دل………..شو و روزان در آزارم از اين دل
ز بس نالــيدم از ناليــدنم تنگ………..ز مو بستان كه بيزارم از اين‌دل

دل می‌رود ز دســـتم صاحبــدلان خدا را………دردا که زخـم پـنهان خواهد شد آشــکارا
کشتی شکستگانيم ای باد شرطه برخيز………باشـــد که باز بيــــــنيـم ديـــدار آشــنا را
…. … ….

در هوايت بي‏قرارم روز و شب
سر ز پايت برندارم روز و شب
روز و شب را همچو خود مجنون كنم
روز و شب را كي گذارم روز و شب؟
جان و دل از عاشقان مي‏خواستند
جان و دل را مي‏سپارم روز و شب
تا نيابم آن چه در مغز منست
يك زماني سر نخارم روز و شب
تا كه عشقت مطربي آغاز كرد
گاه چنگم گه تارم روز و شب
مي‏زني تو زخمه و بر مي‏رود
تا به گردون زير و زارم روز و شب
ساقيي كردي بشر را چل صبوح
ز آن خمير اندر خمارم روز و شب
اي مهار عاشقان در دست تو
در ميان اين قطارم روز و شب
مي‏كشم مستانه بارت بي‏خبر
همچو اشتر زير بارم روز و شب
تا بنگشايي به قندت روزه‏ام
تا قيامت روزه دارم روز و شب
چون ز خوان فضل روزه بشكنم
عيد باشد روزگارم روز و شب
جان روز و جان شب اي جان تو
انتظارم، انتظارم روز و شب
تا به سالي نيستم موقوف عيد
با مه تو عيدوارم روز و شب
ز آن شبي كه وعده كردي روز وصل
روز و شب را مي‏شمارم روز و شب
بس كه كشت مهر جانم تشنه است
ز ابر ديده اشك بارم روز و شب

عريانِ عريان

تن محنت كشـي ديــرم خدايا
دل حسرت كشي ديـرم خدايا
ز شوق مسكـن و داد غريــبي
بســـينه آتشي ديــرم خــدايا

تو دوري از برم دل در برم نيست
هـواي ديگري اندر سـرم نيسـت
بجــان دلبرم كـــز هـر دو عـــالم
تمنــاي دگـر جــز دلـبرم نيسـت

مو‌كه چون اشتران قانع به‌خارم
جهـازم چوب و خـرواري به بارم
ازاين مـزد قـليـل و رنـج بسيــار
هنــوز از روي مالك شرمسـارم

بسر غير تو سـودائي ندارم
بدل جــز تــو تمنـائـي ندارم
خدادونه كه در بازار عشقت
بجز جان هيچ كالائي ندارم

مو كز سوته دلانم چون ننالم
مو كز بي‌حاصلانم چون ننالم
نشتـــه بلبلان با گــل بنـالـند
مو كه دور از گلانم چون ننالم

خداوندا! مـو بيـزارم از ايـن دل
شو و روزان در آزارم از اين دل
ز بس ناليـدم از ناليـدنم تنـگ
زمو بستان كه بيزارم ازاين دل

دلم بي وصل ته شادي مبيناد
به غير از محـنت آزادي مبيـناد
خـــراب آباد دل بـي مقــدم تو
الهـــي هــرگـز آبادي مبـيــنـاد

نگاريـــنا! دل و جـــانـم ته داري
همــه پـيــدا و پنـــهانم ته داري
نمي‌دانم كه اين درد از كه دارم
همين دانم كه درمانـم ته داری

دلي ديـرم خريـدار محبت
كزو گرم است بازار محبت
لباسي بافتم بر قامت دل
ز پـود محنت و تار محبت