نگاهي به اشعار طاهره صفارزاده

طاهر صفارزاده، بعد از پروين اعتصامي كه اشعارش در قالبهاي كهن شعر فارسي بود،اولين زن شعر نوگوي مذهبي ـ انقلابي است كه كار سرودن شعر را از سال 1335 آغاز كرده است.
زمين هرگز از بركت پاكان و سلحشوران خالي نميماند و در چنين شرايطي است كه طاهره صفارزاده پر نفس شعر خود را ميسرايد و اميد را روزنهاي ميگشايد كه نسيم بهاري در راه است. شعرهايي كه افشاگري و ارشاد را با هم دارند. ايمان را بارور ميسازند و چشمها را بر روي حقيقتهاي تلخ و شيرين تاريخ باز ميكنند. بررسي اجمالي شعر معاصر را با مروري بر چند شعر طنينانداز طاهره صفارزاده در مجموعه شعرهاي "طنين در دلتا " "سفره پنجم " "سد و بازوان " و.. آغاز ميكنيم.
....................................................


