دیوونه کیه ؟
عاقل کیه ؟
جوونور کامل کیه ؟
واسطه نیار ، به عزتت خمارم
حوصله هیچ کسی رو ندارم
کفر نمیگم ، سوال دارم
یک تریلی محال دارم
تازه داره حالیم می شه چیکارم
میچرخم و میچرخونم ٬ سیارم
تازه دیدم حرف حسابت منم
طلای نابت منم
تازه دیدم که دل دارم ، بستمش
راه دیدم نرفته بود ، رفتمش
جوونه نشکفته رو ٬ رستمش
ویروس که بود حالیش نبود هستمش
جواب زنده بودنم مرگ نبود ! جون شما بود ؟
مردن من مردن یک برگ نبود ! تو رو به خدا بود ؟
اون همه افسانه و افسون ولش ؟!!
این دل پر خون ولش ؟!!
دلهره گم کردن گدار مارون ولش ؟!
تماشای پرنده ها بالای کارون ولش ؟!
خیابونا ، سوت زدنا ، شپ شپ بارون ولش ؟!
ادامه مطلب .....
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتماست
به کعبه رفتم و زآنجا هوای کوی تو کردم
جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم
شِعار کعبه چو دیدم سیاه ، دست تمنا
دراز جانب شَعر سیاه موی تو کردم
چو حلقه در کعبه به صد نیاز گرفتم
دعای حلقه گیسوی مشکبوی تو کردم
نهاده خَلق حرم سوی کعبه روی عبادت
من از میان همه روی دل به سوی تو کردم
مرا به هیچ مقامی نبود غیر تو کامی
طواف و سعی که کردم به جست و جوی تو کردم
به موقف عرفات ایستاده خلق دعاخوان
من از دعا لب خود بسته ، گفت و گوی تو کردم
فتاده اهل مِنی در پی مُنی و مقاصد
چو جامی از همه فارغ من آرزوی تو کردم
[عبدالرحمان جامی]
ای خدا ٬ این وصل را هجران مکن
سر خوشان عشق را نالان مکن
باغ جان را تازه و سر سبز دار
قصد این مستان و این بستان مکن
چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن
خلق را مسکین و سر گردان مکن
بردرختی کاشیان مرغ توست
شاخ مشکن ٬ مرغ را پران مکن
جمع و شمع خویش را بر هم مزن
دشمنان را کور کن ٬شادان مکن
گر چه دزدان خصم روز روشنند
آنچه می خواهد دل ایشان مکن
کعبه ی اقبال این حلقه ست و بس
کعبه ی امید را ویران مکن
این طناب خیمه را بر هم مزن
خیمه ی توست٬ آخر ای سلطان٬مکن
نیست در عالم ز هجران تلخ تر
هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن
چه خوش نازیست ناز خوبرویان
ز دیده رانده را در دیده جویان
به چشمی قهر بیاندازه کردن
به دیگر چشم لطفی تازه کردن
به چشمی خیرگی کردن که برخیز
به دیگر چشم دلدادن که مگریز
به صد جان ارزد آن رغبت که جانان
نخواهم گوید و خواهد به صد جان
نظامی - خسرو و شیرین
ادامه مطلب ......به روی اجتماع بغض حسرت، گاز اشک آور بیاندازیم
بیا با خود بیاندیشیم
اگریک روز تمام جاده های عشق را بستند؛
اگر یک سال چندین فصل برف بی کسی بارید؛
اگر یک روز نرگس در کنار چشمه غیبش زد؛
اگر یک شب شقایق مرد؛
تکلیف دل ما چیست؟
باقی شعر در ادامه مطلب ..........
همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی
چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن
تو چو روی باز کردی در ماجرا ببستی
نظری به دوستان کن که هزار بار از آن به
که تحیتی نویسی و هدیتی فرستی
سعدی
ادامه مطلب ....
روزگاري شدكه در ميخانه خدمت ميكنم
در لباس فقر، كار اهل دولت ميكنم
تا كه اندر دام وصل آرم تذروي خوشخرام
در كمينم و انتظار وقت فرصت ميكنم
حافظ
ادامه مطلب .......